İpucu 1: Hiperaktivite ve dikkat eksikliği olan bir çocuğu nasıl anlayacaksınız?

İpucu 1: Hiperaktivite ve dikkat eksikliği olan bir çocuğu nasıl anlayacaksınız?

Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu -bu, çocuğun nörolojik ve davranışsal gelişiminde bir ihlaldir. Bu tanıdaki çocuklar "zor" olarak adlandırılır. Ebeveynler, eğitimciler ve öğretmenler onlarla baş edemez, çünkü onlara göre çocuk, dinlemek ve herhangi bir şey yapmak istemiyorsa. Bununla birlikte, bu tür çocuklar genellikle yeteneklidir, yalnızca enerjilerini doğru yönde yönlendirmeniz gerekir. Ve yalnızca çocuğun değil, aynı zamanda ailesinin de değiştirilmesi gerekecek.

Hiperaktivite ve dikkat eksikliği olan bir çocuğu nasıl anlarsınız?

talimat

1

Kendini veya çocuğunu kendisinde suçlamayınDavranış "Zordur" bir çocuğunuz olduğu gerçeğinden sorumlu değilsiniz, ona iyi yetişiyorsunuz. Çocuğun da öyle olduğu için suçlamıyor. Kendisine sorulması ve sessizce oturması üzerine odaklanmak isteseler bile, sadece yapamaz. Hareket etmesi gerekiyor, elinde çözecek bir şey, bir şeyi başka bir şeyle değiştirmek. Çocuğunuzun sapması olmadığını, özel olduğunu unutmayın. Hiperaktif bir çocuğu anlamak için ona daha fazla dikkat etmeniz ve onunla baş etmeniz gerekir.

2

Herkes sakin olsundurumlar Hiperaktif bir çocuk oturup oturamaz ve tüm daire içinde kaos oluşturur. Sürekli bir şey kırıyor, nesneleri yere fırlatıyor, gözyaşları kitapları vb. Elbette, her çocuk bunu yapabilir, ancak dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu olan bir çocuk bunu daha sıklıkla ve daha büyük ölçekte yapar. Burada önemli olan, düşmemek ve çocuğa bağırmamak veya daha kötü olmak, fiziksel cezayı uygulamak değil.

3

Sıkı olun ama nazik veliler olun"Hayır" diyene mümkün olduğunca az dene, yapamazsın, "değil". Bir eylem yasağı varsa, ailenin geri kalanı çocuğa bunu inkar etmelidir. Yasaklamalar davranışsal sapmalar için geçerlidir: Halka açık yerlerde kendinizde davranmaya, diğer çocuklardan oyuncak almaya ve dövmemeye özen gösterin. Çocuğunuza başkalarıyla düzgün bir şekilde temas kurmasını ve olumsuz duyguları hafifletmesini öğretin.

4

Etkinleştirilebilen bir ortam oluşturun;aile Aile üyeleri arasında uyuşmazlık durumlarından kaçının, çocukla daha fazla iletişim kurun ve konuşmaya bağlayın. Mümkünse, bilgisayar, telefon, TV olmadan çocuğa ayrı bir oda ayırın ve böylece müdahale etmeyin ve sınıfın dikkatini dağıtmayın. Yalnızca hiperaktif çocuğa değil, aynı zamanda ebeveynlere de uyacak şekilde katı bir rejime girin. Akşamları televizyon izlemek yerine, tahtadaki oyunlarla çocuğu ile dikkatlerini yoğunlaştıran bütün aileyle birlikte oynamaya çalışın.

5

Oyunda çocuğunuzu tanıyın.hangi rolü oynamayı seviyor, farklı durumlarda nasıl davranıyor. En iyi arkadaşı olmak için çocuğa güvenen bir ilişki kurmak önemlidir. Düşüncelerini ve arzularını tanıyın.

6

Önce çocuğun birlikte çalışmasına izin verin.odasını temizlemek, zemini yıkamak, bulaşıkları yıkamak, vs. ve bu eylemleri görevlerine girmek. Görevler onun yeteneklerini aşmamalıdır. Renkli bir çalışma çizelgesi çizin ve her şeyin sonuna kadar yapıldığından emin olun. Eğer "zor" çocuk devam etmeyi reddederse, ona bir mola verin ve sonra nazikçe onun başlattığı şeyi bitirmesini isteyin. Davayı bitirmek istemiyorsa, örneğin 10 dakika boyunca bir sandalyeye oturması veya bulaşıkların yıkanması için bir ceza verin. Çocuğu teşvik etmeyi ve övmeyi unutma.

İpucu 2: Hiperaktiviteye karşı savaşmaya değer mi?

Shusters, bir dakika değil, tek bir yerde oturmuyorçocuklara hiperaktif denir. Bu devlet hem olumlu hem de olumsuz taraflara sahiptir. Bununla birlikte, hiperaktiviteye sahip olan kompleks vakalarda savaşmak gerekir.

Hiperaktivite ile savaşmaya değer mi?

Hiperaktivite nedir?

Hiperaktivite veya dikkat eksikliği bozukluğu(ADD), nörolojik olarak davranışsal olan bir psikolojik sapma. Çoğunlukla, çocuklar hiperaktiviteden, özellikle erkeklerden muzdariptir. Yetişkinlerde hiperaktivite daha az yaygındır ve yeterli bilgiyi yeterli miktarda absorbe edemediği ve mesleki becerileri kazanamayacağı için ifade eder. Bu insanlar hayatlarını hem günlük hayatta hem de kişisel olarak düzenlemeyi zor buluyor. "Hastalık" belirtileri: artan heyecanlanma (sinirlilik), sık duygudurum değişiklikleri, yüksek motor aktivitesi. Hiperaktif bir çocuğun bir konuda uzun süre konsantre olması, öğrenme problemlerine neden olabilmesi zordur. Gereksiz konuşkan, sürekli dönüyor, takıntılı hareketler yapıyor. Hiperaktif bazı çocukların saldırganlığı ve şiddete eğilimi vardır, genellikle akranlarıyla çatışır ve yetişkinlere karşı kaba davranırlar. Hiperaktivitenin ortaya çıkması için çeşitli nedenler vardır: genetik yatkınlık, ciddi gebelik ve doğum travması, olumsuz yaşam koşulları.

Hiperaktivite ile başa çıkma yöntemleri

Başlamak için, emin olup olmadığını öğrenmelisinizçocuk hiperaktivitesi veya o sadece çok sinirli ve meraklı bir çocuk. Çocuğun konsantre olmaması ve görüşmeciyi sessizce dinlemesi, çoğunlukla aşırı heyecanlı, aşırı aktif ve agresif olduğu durumlarda, uzmanlardan yardıma ihtiyacı vardır. Bir psikolog, çocuk doktoru, ebeveyn ve öğretmenlere kapsamlı yardım sağlamak gerekir. Davranış terapisi ve nöropsikolojik düzeltme iyi sonuçlar getirir. Yöntemin özü, bir çocuğun disiplin alışkanlığı, başarının maksimum teşviki ve başarısızlık için asgari bir eleştiri geliştirilmesidir. Anababalar ve öğretmenlerden (eğitimciler) çocuğa özel bir yaklaşım gerektirir; gereksiz stres ve çatışma durumlarından korumaya çalışmanız gerekir. Hiperaktif çocuklar için boş zamanların iyi bir çeşidi çeşitli spor türleri olup, olumsuz ve doğrudan enerjiyi yapıcı bir kanala sıfırlamaya yardımcı olacaktır. Ebeveynlerin, belki de biraz zamanın çocuğa bireysel bir program üzerinde öğretmek zorunda kalacağı gerçeği için hazırlıklı olunması gerekir. Ailenin olumlu havası da büyük bir rol oynamakta ve daha başarılı bir tedaviyi teşvik etmektedir. Bazı doktorlar ilaç tedavisinin kullanılmasında ısrarcı davranırlar. Bununla birlikte, hiperaktivite ile başa çıkmanın diğer yöntemleri kullanılıncaya kadar ilaçların verilmesiyle acele etmemelisiniz.

İpucu 3: Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu nedir?

Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu(DEHB) ilk semptomları okul çağında ortaya çıkan davranışsal ve nörolojik bir hastalıktır. Kural olarak, bu sendrom, bir insanın büyüdüğü zamanı geçirir, ancak bazı durumlarda tüm hayatı ona eşlik eder.

Hiperaktivite bir çocuk hastalığıdır

talimat

1

Dikkat eksikliği bozukluğu çalışması -Bilimde nispeten genç bir yön. Bu nedenle, DEHB için net bir tanı ölçütü henüz bulunmamaktadır. Fakat sendromun varlığının gerçekleşebileceğini düşündüren birçok işaret var. Tüm bu işaretler, hastalığın belirtileri olup, yalnızca kendilerini farklı yerlerde (evde, okulda, yakınları ziyaret ederken) ortaya çıkarlarsa, çocuğun hayata uyum kabiliyetini önemli ölçüde azaltıyorsa. Erkeklerde bu bozukluk kendini kızlardan daha sıklıkla tezahür eder. Bunların arasında, DEHB olan çocuk sayısı genellikle 3-9 kat fazla.

2

Dikkatsizlik. Adından da anlaşılacağı üzere, dikkat eksikliği bozukluğu olan bir çocuk, uzun süredir tek bir etkinliğe konsantre olamıyor. Dersleri öğrenmesi zordur, filmi ya da sonlandırmayı daima izleyemez. Dikkat çeken her şeyi kendine çeken küçük bir şey dikkatini dağıtmaktadır. Önemli şeyleri odak noktasında tutamamanız nedeniyle, böyle bir çocuk bazen özlülük ve unutkanlık sergilemektedir. Görevlerini ve eylem planlarını hatırlatmak için akranlara oranla daha sıklıkla ihtiyacı var.

3

Dürtüsellik. Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu olan çocuklar tutarlı olamaz. Çok sabırsızlar, ki bunlar birçok gündelik durumlarda ortaya çıkıyor. Onların sıralarını beklemesi zor, çanak soğuduğu sürece dayanamıyorlar, koşullarına delving değil, sonuna kadar talimatları bitirmeyen bazı sorunları çözmek için kapıyorlar. Bu karakter kalitesinin bir kısmı, "sıfırdan" duygusal istikrarsızlık, ani ruh halleri ya da ruh durumudur. Elbette, tüm çocukların nitelikleri bir dereceye kadardır. Fakat DEHB olan çocuklarda düzenli olarak daha yaygındırlar.

4

Hiperaktivite. Hiperaktivite semptomlarına sahip olan okul çocukları öğretmenler ve sınıf arkadaşları için büyük bir baş ağrısıdır. Her zaman onların gücü bir davranış bozukluğunun bir işaretidir, ancak istisnasız hemen hemen her durumda çocuğun aşırı faaliyeti sınıfın sorunlarına katkıda bulunur. Huzursuzluk, konuşkanlık, dolaşmak, kolları sallamak, nesneleri hiperaktif çocukların elinde çevirmek gibi çok sayıda "gereksiz hareket" varlığı o kadar sık ​​ortaya çıkıyor ki, normal öğrenme ve akranlarla iletişimde bir engel haline geliyorlar.

İpucu 4: Hiperaktivitenin sendromu nedir ve çocuklarda nasıl belirgindir?

Hiperaktivite ve dikkat eksikliği sendromuçocuklarda gelişimsel bozuklukların en yaygın tiplerinden biridir. Bu sendrom, aktif disinhibisyona ulaşabilen artmış aktivite ile birlikte verilir. Çocuğun sosyal adaptasyonunun bozulmasının başlıca nedeni olan motor aktivitesi aşırı yüksektir.

Çocuklarda Hiperaktivite Sendromu

Bu sendrom sık sık olmasına rağmenmotor aktivitenin sendromu olarak adlandırılan, yapısındaki en büyük eksiklik dikkat eksikliği açığıdır. Böyle bir çocuk, bir şeye konsantre olamayan, birkaç dakikadan fazla bir süre için, dikkatin dağılmasına yol açar, her ses ve harekete tepki verir. Bu çocuklar sıklıkla duygusal olarak dengesiz, sinir bozucu, sıcak temperli.

Hiperaktivite çok erken ortaya çıkabilir, yine debebeklik. Çocuklar kas tonusunu arttırdılar, tahriş edicilere duyarlılığı arttırdılar, çok ağladılar, uyku ve kötü yemeye başladılar, sakinleşmek çok zorlar.

Sendrom, 3-4 yılda daha belirgindir,çocuk herhangi bir şeye konsantre olamıyor. Dikkat dağıtmaksızın bir çocuk ilham masası dinleyemez, dikkat konsantrasyonu gerektiren oyunlar oynayamaz. Tüm faaliyetleri kaotik bir karaktere sahiptir.

Sendromun tepe noktası 6-7 yaş arasındadır. Özellikle huzur isteyen durumlarda aşırı sabırsızlıkla karakterizedir. Çocuk bir meslektaşı diğerine geçiyor, sonuna kadar tek bir davayı tamamlamıyor, kadınlar, oturmaları gereken anlarda kıvranıyor. Çoğunlukla bu davranış, okul, ulaşım, hastane, müze gibi kamuya açık yerlerde kendini gösterir.

Ancak sendroma yatkın olmayan sıradan çocuklarhiperaktivite, bazen sinirli, öfkeli veya kontrol edilemez hale gelir, bu nedenle her teşvik edilebilen çocuğu bu tanı ile ödüllendirmek gerekli değildir.