Homerik kahkaha nedir

Homerik kahkaha nedir



"Homerik kahkaha" ifadesinin ana anlamı- Çılgınca, yüksek sesle ve kontrol edilemeyen bir kahkaha. Edebi eserlerinde ifade, Honore de Balzac ("Bürokrasi") ve Alexander Dumas (Yirmi Yıl Sonra) tarafından kullanılmıştır. Rus edebiyatında ifade, Leo Tolstoy'da ("Ergenler") bulunur ve Feodor Dostoevsky'de kahramanlardan birisi Homerik kahkahalar toplantısına ("Sürgüler") neden olur.





Resim, Homeros'u ciddi bir stilin yazarı olarak tasvir ediyor.

















Anlatımlar eserler yüzünden çıktıEski Yunan şairi Homer, "İlyada" ve "Odyssey". Eski yazar, iki kez ifadeye başvurarak, tanrıların kahkahalarından bahsetti, komik sahnede eğlendi ve üçüncü kez, Penelope taraftarlarının tanrıça Athena'dan etkilenerek nasıl gülümsediğini anlattı.

Farklı dilde öbek dili

Benzer bir sözcük dağarcığıİngilizce. Muhtemelen ifade, "Barones Oberkirch'in Notları" nda çıkan Fransız dili olan Alman dilinden alınmıştır. Bu eser 1780 yılına aittir.

İfadenin asıl anlamı

Homeros'un sözcük dağarcığıBilinen ifade, daha dar anlamda kullanılmaktadır. Bu, sadece insanlara ilahi gücün neden olduğu, tanrıların kahkahası veya kahkaha demektir. "Homerik kahkaha" ifadesi, bir yazar olarak Homeros'un komik hakkında sıklıkla yazdığı fikrine götürebilir ve bu onun hakkında bir hiciv veya ironik şair olarak gördüğü bir yanılsamadan başka bir şey değildir. Homer için, mizahi edebi bir araç olarak kullanmak hiç tuhaf değildi. Eski Yunan epik yazarı için de çok karakteristik eğlenceli sahnelerin açıklaması değildir.
Aristo, Homeradan ciddi tarzda bir şair olarak yazıyor.
İlyada her çeşit aptalcalık olmasına rağmen,Homeros'un deliliği acı ve keder kadar eğlenceli değildir. Trajedi, Yunanistan ve Troy kahramanlarını izliyor ve Homerik "komedi" nün anlaşılması zor bir hal alıyor Homer'in umutsuz destanı, ezilen düşman kahkahalara neden olmadığında, Avrupa edebiyatındaki o nadir ve cesur davadır. Komik bölümleri açıklayan nadir durumlar genel trajik bir arka plan üzerinde hareket eder ve yalnızca rivayet edilen olayların tiyatrosunu ve acısını vurgular. O nadir durumlarda kahkaha gelince, bu sağlıksız ve mutsuz bir kahkaha. Özellikle Homer için kibirli, alaycı kahkaha, fiziksel engel nedeniyle karakteristik. İliad'daki şenlikli sahnelerden birinde, diğer tanrıların kahkahaları, gevşekliği ve cupbearer'ın ortak bir ziyafette oynadığı bilinen Hephaestus'tan kaynaklanıyor.
Antik Yunan efsanelerinde ve efsanelerinde, demircinin tanrısı genellikle bir çizgi roman, bir palyaço gibi göründü. Ancak Hephaestus Homer grotesk değildir ve gülünç bir karakter değildir.
Tanrıların gülüşmesine neden olan bir diğer dava da garipti.Afrodit ve Ares'in yalnız bırakıldıkları, ancak Hephaestus tarafından açığa vurulduğu durum. Korkmuş ve suçluluk duygusu ile boğulmuş olan çift, Afrodit'in becerikli ustası ve kocası tarafından iyi bir şekilde aralanmış bir tuzağa yakalanmış, diğer Olimpiyat tanrılarının yüksek sesle güldürmesine neden oluyor. Ancak Homer, kendisinin komik olmadığını, Homeros'un Penelope hayranlarının kahkahalarından bahsettiği zaman, ünlü haline gelen ifadeyi tekrar kullanıyor. Odessseus, bir dilenci kılığına girmiş sahnedir. Odysseus, ağır bir adamla, yerel "işçi çocuğu" Irom'la savaşıyor. Tanrıça Athena tarafından gönderilen bu eğlence, isteklilerin kalabalığının içinde kontrol edilemeyen bir kahkaha patlamasına neden oluyor. Bu kahkahada zulüm var, çünkü yenilmiş Ir topraklarıyla toprağı dayıyor. Bu, Homer tarafından tanımlanan en şaşkıcı kahkahalar, orijinal anlamıyla, "Homerik kahkaha" ifadesi bir çelişki içeriyor, çünkü Homer mizahtan uzaktı. Sadece zamanla modern anlamını kazandı.